نمایشنامه هنرى فدراسیون:
ایران ورزشى- در حال رانندگى هستید که از چراغ قرمز عبور مى کنید. مأمور راهنمایى و رانندگى جلوى شما را مى گیرد. مى خواهید مدارک خود را آماده کنید که به شما دستور مى دهد از خودرو پیاده شوید. جلو مى آید و یک سیلى قائم زیر گوش تان مى خواباند. بعد مى گوید: «حالا برو!» چه کار مى کنید شاید تلفن را بردارید و با مراجع رسیدگى کننده تماس بگیرید. جرم مرتکب شده اید، ولى جریمه تان برابر با نوع جرم نیست. حالا متصور شوید تمامى مسؤولان و بالا رده هاى این مأمور راهنمایى و رانندگى، حامى او شوند. تصور کنید مأمور تهدید به کناره گیرى از ایستادن بر سر چهارراه ها کند و با این راه حل، حمایتى نامتعارف را از سوى مقامات قضایى براى خود بخرد. غیر قابل تصور نیست. در فدراسیون فوتبال ایران، جایى که هیچ چیز سر جایش قرار نگرفته دقیقاً عین این اتفاق مى افتد. مسعود مرادى، شاهکار داورى فوتبال ایران و مردى که امروز در کارنامه اش، قضاوت هاى تاریخى و بى بدیلى مانند نیمه نهایى جام حذفى میان پرسپولیس - ابومسلم و فینال جام حذفى همان سال میان ابومسلم - صباباترى در مشهد به چشم مى خورد که دقیقاً همانند فینال حذفى سال بعد در اصفهان میان سپاهان و پرسپولیس، ضعیف ترین قضاوت هاى تاریخ فوتبال کشور محسوب مى شود و مردى که پس از یک قضاوت در جام ملت هاى ۲۰۰۷ آسیا، از سوى کنفدراسیون قاره از رقابت ها اخراج شد، امروز پس از خلق یک داورى خارق العاده دیگر در دیدار پرسپولیس و مس اعلام به استعفا از داورى هاى داخلى کرده است. آیا چنین خبرى، هیچ کس را به اندوه وا مى دارد چه کسى از کنار رفتن مسعود مرادى که براى داورى فوتبال ایران، کوهى از خاطرات را به جاى گذاشته غم زده مى شود کدام تماشاگر رشتى توانسته قضاوت او در بازى پلى آف پگاه - پیکان و امضایى که او با اشتباهات خود پاى برگه صعود پیکان زد را از یاد ببرد !
مرد است و حرفش!
خبرگزارى فارس ساعت ۱۰:16 خبر از درخواست مسعود مرادى براى کناره گیرى از قضاوت هاى داخلى مى دهد. وقتى تیتر خبر را مى خوانیم به این نتیجه مى رسیم که احتمالاً از این پس مرادى را سالى دو بار در میادین مى بینیم.
یک بار بازى هاى لیگ قهرمانان آسیا در مرحله انتخابى و اول را میان نماینده کویت و تاجیکستان قضاوت مى کند و یک بار دیگر قاضى انتخابى جام ملت هاى آسیا خواهد بود. چند ساعت بعد از قرار گرفتن این خبر روى خروجى فارس، اخبار سیما از جدیت مرادى خبر داد. چیزى دقیقاً مانند یک پلتیک روانى و تبلیغاتى بود. شاید کمیته داوران و مسعود مرادى با طراحى چنین سناریو فیلم هندى انتظار داشتند مسؤولان ورزش و منتقدان، دست ها را به نشانه تسلیم بالا ببرند. سناریوى از پیش نوشته شده اى که حالا فقط در حال اجرا شدن است با حرف هاى سعید مظفرى زاده و گفت و گویش با فارس ادامه پیدا مى کند. دیگر داور بین المللى فوتبال کشورمان مى گوید: «با توجه به شرایط کنونى، مرادى قصد داشت تصمیمى جدى تر از کناره گیرى از قضاوت رقابت هاى داخلى بگیرد اما فعلاً از مسؤولان درخواست کرد چنین دیدارهایى را قضاوت نکند.»
و البته از زبان مظفرى زاده مى شنویم که تمامى جامعه داورى از حیث این تصمیم ناراحت شده اند و بى شک براى بازگرداندن مرادى به داورى هاى لیگ تمام تلاش خود را مى کنند.
شاید بهترین اتفاق این باشد که سایر داوران لیگ اجازه بدهند مسعود مرادى اندکى به استراحت بپردازد. چیزى حدود ۴ یا ۵ سال استراحت براى بهترین داور لیگ مفید خواهد بود. مى دانید این عنوان بهترین داور لیگ را چه کسى به مسعود مرادى اهدا کرد سلیمانى دبیر کمیته داوران فوتبال کشور که فیلمنامه را ادامه مى دهد.
دعوا، کرى خوانى و غیبت
وقتى عنایت نیست، باید رفت سراغ سلیمانى! رییس کجاست همیشه در سفر! رضا غیاثى همین سفرها را بهانه اى مى کند براى حمله به رییس و مى گوید: «عنایت به دو مقوله نظارت داورى و تدریس علاقه زیادى دارد چون هم به مسافرت هاى متعدد مى رود و هم از نظر مادى و حقوقى برایش سود زیادى داشته. براى همین است که حتى در مواقع بازى هاى حساس لیگ، کمیته را فداى کلاس مى کند. مسعود عنایت هیچ وقت پاى کار نیست. غیبت رییس کمیته داوران از جایى دردسرساز مى شود که به خاطر اشراف نداشتن کامل به امور، در چیدن داوران دچار مشکل مى شود.»
اما سلیمانى دبیر کمیته داوران اعتقاد دیگرى دارد. او هرگونه اولتیماتوم فدراسیون به عنایت براى بازگشت به تهران را رد مى کند و مى گوید: «دیروز آقاى تاج از من پرسید عنایت کى برمى گردد، من هم گفتم دوشنبه در تهران است. من نمى فهمم اگر او باشد در جریان بازى چه اتفاقى مى افتد عنایت در سمینار اجبارى فیفا شرکت کرده!»
حالا مى توانیم به یک درک نسبى برسیم. اگر على کفاشیان هم نباشد - که این روزها اصلاً خبرى از او در ساختمان فدراسیون نیست - مى توانیم به این نتیجه برسیم که فدراسیون براى خودش اداره مى شود. عزیز محمدى هم نیاید چون برگزارى لیگ که رییس نمى خواهد! دبیر کمیته داوران توجیهاتى عجیب مى آورد. بحث باز هم به مسعود مرادى مى رسد. سلیمانى مى گوید: «مگر فقط مسعود مرادى اشتباه مى کند اگر مارک شیلد همان پنالتى را براى عربستان علیه ایران مى گرفت الان عربستان ۶ امتیازى بود!» البته آقاى سلیمانى دقت نمى کنند که مارک شیلد یک اشتباه دارد در یک سال، بعضى از داوران یک قضاوت درست دارند در همان یک سال!
من بهتر از او
سلیمانى ادامه مى دهد: «حرف منتقدان و کارشناسان براى ما ملاک نیست. ما دیدیم که ناظر مسابقه به مرادى نمره خوبى داده و اعلام کرده که آن هند هم پنالتى نبوده... نظر دیگران براى کمیته هیچ اهمیتى ندارد!» و همین جمله یعنى دگم شدن کمیته داوران... رضا غیاثى از دوره خودش مثال مى زند: «در زمان ریاست من، فقط گزارش داور ملاک نبود. ما در بازى هاى مسأله دار، فیلم بازى را خودمان بارها و بارها تماشا مى کردیم اما در کمیته کنونى چون رییس همیشه در سفر است و سایرین هم دغدغه هاى خاص خودشان را دارند، همان گزارش ناظر بازى ملاک قرار مى گیرد...» دعوا ادامه دارد. رضا غیاثى که خود در زمان ریاست بر کمیته داوران، هیچ انتقادى را بر داورى نمى پذیرفت و حتى به یاد داریم در روزهایى که همین مسعود مرادى با سوت هاى اشتباه و صد در صد تأثیرگذار خود دو قهرمان جام حذفى را تغییر داد و البته ابهاماتى فراوان را در بازى پلى آف میان پیکان و پگاه آفرید، همین رضا غیاثى هیچ نقدى را نپذیرفت. سناریوى جالبى به راه افتاده. کمیته داوران مى خواهد یک شلوغ بازارى راه بیندازد و در این بین به مقصودش که همان تبرئه کردن مرادى و افشاریان است برسد. مرادى استعفا داده و احتمالاً امروز و فردا نوبت به افشاریان مى رسد که خود را از داورى کنار بکشد. این داوران زمان رضا غیاثى هم همین نوبرانه ها را به بار مى آوردند.
شما هیچ جا سوت نمى زنید
پرسپولس با جرایم سنگینى روبه رو خواهد شد. مثل استقلال، مثل سپاهان، مانند تمام بازیکنان و مربیان و تماشاگران و مدیران! اما عامل اصلى این جنجال در میان احترام همین صادرکنندگان رأى، حالا ناز و کرشمه مى آید و مى گوید: «دیگر قضاوت نمى کنم!» در قم پنالتى استقلال مى سوزد و پرپر مى شود و آنقدر خوش خیال نیستیم که باور کنیم قرار است افشاریان توبیخ یا تنبیه شود. کمیته انضباطى حکم مى دهد و جریمه و محروم مى کند. مسعود مرادى اما در امان است... حتى از یک درج در پرونده! داورى ما هرگز به جایى نخواهد رسید. سال ها است که نه داور و نه کمک داورى در جام جهانى نداریم، سال ها است که داوران ما حتى یک هشتم نهایى و یک چهارم نهایى باشگاه هاى آسیا را سوت نمى زنند، سال ها است داوران و کمک داوران ما از مرحله اول جام ملت ها بالاتر نمى پرند. مى دانید چرا چون فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا، ضعف هاى مشهود داوران ایرانى را دیده و پذیرفته. همان یک بار قضاوت شان در مراحل ابتدایى هم به احترام بعد و بزرگى فوتبال ملى ایران است و بس! لجاجت هاى فدراسیون در حمایت چشم بسته از داوران، داورى ما را به قهقرا مى برد.
خاک تو سر استقلال چه قهرمان بشن چه نشن همشون مثل بز میمونن فقط پرسپولیس را عشقه