سایپا ۲ سال بود که در یک قدمى قهرمانى و در پیچ و خم هاى آخر کم مى آورد و صدر جدول را به این و آن هدیه مى داد. در لیگ پنجم همه چیز براى قهرمانى نارنجى پوشان مهیا بود اما نبود یک روح جنگنده و زیاده طلب روى نیمکت باعث شد تا بیژن ذوالفقارنسب که همواره کاراکترى آرام دارد نتواند سایپا را به حق اش برساند و البته اکثر کارشناسان این خلأ را بزرگ ترین ضعف این باشگاه در رسیدن به قهرمانى مى دانستند اما در فصل ششم سایپا نگاه خود را عوض کرد. رویکرد به یک مربى خارجى که نشأت گرفته از تفکرات برتر مدیریتى بود مسیر این تیم را از دیگران مجزا کرد، هرچند به خاطر ایجاد مسائلى خاص و برخى کمبودها، این مربى آلمانى نتوانست در سایپا ماندگار شود و در نهایت (هفته هشتم) تیم صدرنشین را تحویل شهریار فوتبال ایران داد.
على دایى با انبوهى از مشکلات در طول فصل بارها زیر بدترین فشارها از سوى فوتبال دو قطبى قرار گرفت. حاشیه هاى پس از بازى مقابل پرسپولیس و استقلال که با ائتلاف هواداران این ۲ تیم همراه بود به اضافه خط خوردن از تیم ملى همگى مثل یک بختک بالاى سر او سایه انداخته بود اما مربى- بازیکن سایپا درست مثل دوران بازیگرى اش پله پله از کف تا سقف را بازیافت. على دایى که با پشتکارى بى نظیر، افتخار حضور در بوندس لیگا و قهرمانى در این لیگ معتبر را در کارنامه دارد در بازى و گل ملى رکورددار است و طعم گلزنى با پیراهن هرتا به چلسى، آ ث میلان و بارسلونا را نیز چشیده است. او فقط قهرمانى لیگ برتر را مى خواست تا آن را به ویترین افتخاراتش اضافه کند. در این راه، باشگاه سایپا به او اعتماد کرد و مهرداد هاشمى و سایر مدیران سایپا امروز مزد اعتماد خود را گرفته اند. در واقع سایپا پیشقراول یک کار بزرگ بود و امروز سایر باشگاه ها مى توانند از این تیم قهرمان الگو بگیرند.
این اعتماد به همراه آن افتخاراتى که ذکر آن رفت براى فوتبال ما مفید فایده واقع شد. حالا شهریار در مسیر جدیدى قرار دارد. او نشان داد که روى نیمکت هم مثل داخل زمین یک کاراکتر منحصر به فرد دارد، چهره اى کاریزماتیک که فوتبال و مدیریت را به طور عملى و علمى آموخته است. حالا همه آنهایى که در مسیر زیاده طلبى و قهرمانى سایپا با دایى سنگ اندازى کردند باید این واقعیت را قبول کنند. در واقع جدول لیگ برتر ایران پاسخ همه آنها را داده است و یک بار دیگر همگان باید بر نبوغ و خلاقیت کاپیتان صحه بگذارند.
البته باشگاه آرام سایپا و نقش امکانات و مدیریت بیرونى را نباید در این قهرمانى نادیده گرفت. اینها مکمل هایى هستند در کنار یکدیگر که هدف را تبیین مى کنند. دایى، منصور رشیدى و رضا فروزانى در یک سو و در طرف دیگر ابراهیم صادقى، محسن خلیلى، احمد مؤمن زاده، جواد آشتیانى و …، اینها همه یک هدف داشتند، قهرمانى و در این راه دایى نقش یک رهبر هوشمند و با تدبیر را بازى مى کرد.
حالا دایى دوره جدیدى از زندگى فوتبالى اش را پیش روى خود مى بیند، حضور مستمر در روى نیمکت و یورش به عناوین و افتخارات جدید. مطمئناً او در فصل آتى با پیشنهادهاى جدى و جدیدى روبرو خواهد شد اما قهرمانى با سایپا و حضور با این تیم در لیگ قهرمانان آسیا مى تواند سرآغاز این حرکت رو به جلو باشد. دایى دیروز کفش هاى خود را براى همیشه آویزان کرد و چقدر به موقع این مهم انجام شد. او نشان داد که براى هر اقدام و هر حرکت خود برنامه داشته و بى دلیل نیست که به اینجا رسیده است. بیمارى مدیریتى استقلال و حرکت هاى سینوسى پرسپولیس با دنیزلى و کم آوردن فیروز کریمى به اضافه اتفاقات لیگ و شانس بد این و آن هم نمى تواند قهرمانى سایپا با شهریار را لوث کند. او على دایى است، پرافتخارتر از همه بازیکنان تاریخ فوتبال ایران و حالا بالاتر از همه مربیان ریز و درشت لیگ برتر ایستاده است. باید به احترام او فرش قرمز گسترد و کلاه از سر برداشت