گاه چقدر زود دیر میشود....
گاه چقدر زود دیر میشود....بدون آنکه بفهمی ...بدون آنکه بخواهی ......و بدون آنکه بدانی.....
سرزمین..... کار ... و کار ... و کار.....
بدون توقف.... بدون استراحت...
ما را چه میشود ؟؟؟
همه جا کار برای زندگی........
ولی اینجا..... زندگی برای کار....
........................................ گاه چقدر زود دیر میشود...
نوزدهم نوامبر؛چهارشنبه 28 آبان ماه؛مصادف بود با روز جهانی توالت
اگر این صف های طویل را از ما بگیرند، واقعا بیکار می شویم. حتی هنگام توالت رفتن هم با صف های عریض و طویل مواجه می شویم که معلوم نیست برای چه آن قدر کش آمده اند. یاد روز سیزده به در می افتم که در پارک... یک ساعت و نیم در صف توالت ایستادم. کاری نمی شد کرد؛ جمعیت زیاد و توالت کم. به یکباره از انبوه جمعیت کاسته شد؛ البته آنها به توالت پارک نرفتند. رو به روی پارک، یک باشگاه ورزشی قرار داشت که پشت آن ساخته نشده و خرابه ای بیش نبود. خلاصه همه آقایان در پشت باشگاه و آن خرابه... .
آیا این کار بهداشتی است؟ خدشه ای به چهره شهر وارد نمی کند؟ آن وقت است که می نویسیم جای تهران در کنفرانس توالت های عمومی خالی است!
به تازگی از امارات متحده عربی برگشته بود. می گفت: »در فرودگاه آن کشور یک بار به توالت رفتم. در را که بستم متوجه شدم بالای آن دو چراغ سبز و قرمز وجود دارد. با بسته شدن در چراغ قرمز شد. وقتی خواستم بیرون بیایم چراغ همچنان قرمز بود! هر کاری کردم در باز نشد تا اینکه فهمیدم هنوز دستهایم را نشسته ام. بعد از شستن دست هایم، چراغ سبز و در باز شد.»
نوزدهم نوامبر (چهارشنبه 28 آبان ماه) مصادف بود با روز جهانی توالت. روزی که نظافت و بهداشت توالت های عمومی مورد بررسی قرار گرفت. روزی که سنگاپور به عنوان کشوری انتخاب شد که بهترین توالت های جهان را به لحاظ پاکیزگی در اختیار دارد!
کنفرانس روز جهانی توالت تا چند روز دیگر در چین با حضور 85 کشور جهان آغاز به کار خواهد کرد. در این کنفرانس راه های پاکیزه نگه داشتن توالت های عمومی، هزینه آنها، تکنولوژی به کار رفته و مسائلی از این قبیل مورد بررسی قرار خواهد گرفت. اما آیا این کنفرانس سابقه قبلی دارد؟!
چینی ها اولین کشور جهان هستند که پیشنهاد برگزاری کنفرانس روز جهانی توالت را در سال 1998 به سازمان بهداشت جهانی ارائه دادند. باور کنید آنها طی نامه ای که حاصل 2 سال تحقیق یک گروه 45 نفره از متخصصان و کارشناسان مسائل شهری بود، خواستار برگزاری کنفرانس روز جهانی توالت شدند. در این نامه مسائل جالبی مورد اشاره قرار گرفته بود. از جمله بهداشت محیط زیست. در بخشی از این نامه آمده است : » بسیاری از توریست های جهانگرد زمانی که به کشور دیگری می رسند برای حفظ پاکیزگی آن نقاط تلاش نمی کنند و اگر نیاز به اجابت مزاج داشته باشند در محیط شهری یا جنگل ها کار خود را انجام می دهند که این آسیبی است جدی و باید جلوی پیشرفت آن را گرفت.»در چین اگر فردی هنگام اجابت مزاج در کنارخیابان یا جایی غیر از توالت عمومی دیده شود با جریمه نقدی و بعضا در شهرهایی چون »دالیان » 24ساعت زندانی می شود.با بررسی نامه های رسیده و درخواست چین که یکی از اعضای دائمی سازمان ملل است، برگزاری چنین کنفرانسی در ابعاد جهانی مورد تایید قرار گرفت. به این ترتیب چین خود را میزبان یکی از مهم ترین مسائل شهرهای بزرگ دنیا معرفی می کند.
در آلمان نیز چنین وضعیتی وجود دارد. اگر شما به هر نحوی به محیط زیست آسیب برسانید مورد نکوهش دیگران قرار خواهید گرفت و جریمه در انتظار شماست. مثلا اگر شما درختی را از جای بکنید، به همان میزان جریمه می شوید که پلیس شما را هنگام تخلیه کردن کنار خیابان ببیند. اگر توریست باشید که دیگر سر و کارتان با زندان و ... است! آنها با هیچ کس شوخی ندارند. در آلمان نیز توالت های عمومی از وضعیت نسبتا خوبی برخوردارند. چرا نسبتا؟ چون در بعضی از شهرهای این کشور مثل »مان هایم» وضعیت خوبی در انتظار توالت های عمومی نیست و این باعث نگرانی مسوولان این شهر شده است.
یکی دیگر از کشورهایی که توسط چین به این کنفرانس دعوت شد کشور سوئیس است. در این کشور که مظهر شخصیت و پاکیزگی اروپا و جهان است، اگر آب دهانتان را روی زمین بیندازید و فردی - بهتر است بگوییم یک شهروند - شما را ببیند، نه تنها شخصیت شما زیر سوال رفته بلکه می تواند برایتان دردسرساز هم باشد. حالا خودتان این وضعیت را تعمیم دهید و فرض کنید مثل تهران هر کجایی که بخواهید مثلا پشت یک درخت زردآبه مثانه خود را تخلیه کنید. در این صورت برایتان 21 روز کار عام المنفعه در نظر گرفته شده و باید در این مدت کارهای خواسته شده از طرف شهرداری را انجام دهید. اگر هم نمی خواهید می توانید جریمه آن را بپردازید. به همین راحتی.برای همین است آنهایی که از این کشور سردسیر اروپایی می آیند می گویند خبری از یک ته سیگار هم روی زمین نیست چه برسد به ناپاکی توالت ها!
چرا سنگاپور اول شد؟ این سوال مهمی است که پاسخ به آن می تواند برای بسیاری از طراحان شهری، الگو و سرمشق قرار گیرد. جریان از این قرار است که محققان چینی یکی از جهانگردان را با چشم بسته وارد یکی از توالت های این کشور - در بندر سنگاپور - می کنند. بعد از او سوال می شود که الان شما در کجا هستید؟ حدس بزنید پاسخ این جهانگرد چه بود؟ او به کارشناسان گفته بود احتمالا در مغازه عطرفروشی یا جایی شبیه آن حضور دارد! بعد از آنکه چشمانش را باز کردند باورش نمی شد که در یک توالت عمومی ایستاده و آن بوی معطر فضا را پر کرده است.
در توالت های سنگاپور بهترین کاشی کف و دیوار به کار رفته است. آب سرد و گرم با هم وجود دارد - نه مثل بعضی از شهرها فقط آب سرد که تازه آن هم در زمستان کیمیا می شود- ! آینه های قدی و بزرگ برای آنکه بتوانید سر و وضع خود را مرتب کنید. 3 نوع عطر در این توالت ها پیدا می شود که تقریبا اکثر مراجعه کننده ها از این عطرها استفاده کرده و خود را هنگام خروج از توالت معطر می کنند. سیستم شست و شوی افراد نیز کاملا پیشرفته است. مثل همان توالت های امارات! وقتی شهروندی روی توالت فرنگی نشسته است. آب با فشار زیاد از زیر او را مورد نظافت قرار می دهد و »سنسورها» و »چشم الکترونیکی» پس از اطمینان از پاکیزگی شما، اجازه می دهند تا توالت را ترک کنید!
در توالت، کشیدن سیگار ممنوع است. تهویه هوا به بهترین نحو صورت می گیرد و این چنین شد که سنگاپور رتبه اول را به دست آورد و سوئیس در رتبه دوم ایستاد.
در تهران وضعیت توالت های عمومی ما نیز دست کمی از سنگاپور ندارد. کشیدن سیگار برای هر مراجعه کننده ای - استفاده کننده از توالت - آرزوست زیرا بوی توتون حداقل تا حدی از بوی معطر توالت ها! می کاهد. آینه های قدی بزرگ در ابعاد 1 سانتی متر در 1 سانتی متر مزین کننده این توالت هاست. مایع دستشویی تا دلتان بخواهد کیمیاست. وقتی هم که عزم ترک توالت را دارید با چشم غره نگهبان دم در روبرو می شویدکه چرا مبلغی را به او نداده اید. توالت ها از ساعت 6 بعدازظهر بسته می شود و تکلیف آنهایی که ساعت 8 شب نیاز به اجابت مزاج دارند، معلوم نیست!
سنگاپوری ها از تمام امکانات خود برای زیباسازی شهرهایشان استفاده می کنند و در کنار آن نگاهی هم به توالت ها دارند. چینی ها و کره ای ها نیز چنین می کنند. یعنی کار خاصی صورت نمی گیرد. حتما باید از جایی، عده ای توریست عبور کنند که به وضعیت آنجا سر و سامان بدهیم؟ چه اشکالی دارد تمام توالت های سطح شهر مثل توالت های موزه هنرهای معاصر، پارک قیطریه و توالت های تازه احداث پارک لاله باشد؟ توالت هایی که پاکیزگی در آنها حرف اول را می زند. تازه کسی به شما چشم غره هم نمی رود.
در هر صورت ایران در بین مدعوین به این کنفرانس نیست یا حداقل نامی از کشورمان در سایت های مربوط به این اخبار دیده نشده. امیدواریم تهران هم به جایی برسد که حداقل توالت هایش معروف شود. آن هم از پاکیزگی نه از... 
به نقل از روزنامه همشهری مورخ:8 آذر.
چند تفاوت اساسی میان ایران و گرجستان
با توجه به تحلیل های انقلابی، غیر انقلابی و ضد انقلابی و غیره که در رابطه با اوضاع ایران و طبعا گرجستان، آذربایجان و جاهای دیگر وجود دارد. و با توجه به نامه آقای نیما راشدان به آقای حجاریان و عطف به سرنگونی موقت حکومت گرجستان که باعث شده است عده ای به فکر سرنگونی موقت حکومت ایران بیفتند، برخی تفاوت های موجود میان جامعه ایران و گرجستان موقتا به عرض می رسد:
1) در گرجستان حکومتی وجود دارد و طبعا می شود آن را ساقط کرد، اما در ایران چند حکومت هست که معلوم نیست کدامش را باید از بین برد تا حکومت عوض شود.
2) در گرجستان گروهی مخالف وجود دارند که می توانند در عرض دو ساعت تصمیم بگیرند و در عرض سه ساعت عمل کنند، در ایران دهها گروه مخالف وجود دارند که ماهها طول می کشد تا تصمیم بگیرند و سالها طول می کشد که عمل کنند.
3) در گرجستان معلوم است کی باید برود و کی باید بیاید، در ایران معلوم نیست کی باید برود و کسانی هم که می خواهند بیایند به جای اینکه در یک ساعت بیایند، فقط یک هفته طول می کشد تا بلیط شان را رزرو کنند.
4) در گرجستان یک عده هستند که معلوم است می خواهند بیایند و یک عده هستند که مشخص است که می خواهند بروند، در ایران یک عده به محض اینکه می آیند می خواهند بروند و عده ای که رفته اند تازه می خواهند برگردند. یک عده ای هم هستند که در حال رفتن پشیمان می شوند و می خواهند برگردند.
5) در گرجستان مردم به سرشان می زند که انقلاب کنند، بعد قاطی می کنند و انقلاب می کنند، اما در ایران مردم تصمیم می گیرند که انقلاب کنند و بعد در مورد این تصمیم فکر می کنند، بعد در مورد آن بحث می کنند، بعد مناظره می شود، بعد مذاکره می کنند، بعد یک عده به سرشان می زند که انقلاب کنند، ولی وسط راه یادشان می رود و سر از کنسرت آریان یا مسافرت شمال در می آورند و بعد دهها کتاب در مورد ضرورت انقلاب نوشته می شود.
6) در گرجستان مخالفان طرفدار انقلاب هستند و دولت مخالف انقلاب است، اما در ایران دولت انقلابی است و مخالفان آن مخالف انقلاب هستند.
7) در گرجستان مردم انقلاب می کنند و خونریزی هم نمی شود، در ایران در سال گذشته فقط تصادفات رانندگی 360 هزار قربانی داشته است که می خواستند بروند به سفر، اگر می خواستند انقلاب کنند چه اتفاقی می افتاد؟
8) در گرجستان مردم به شواردنادزه می گویند برو و او فرار می کند، در ایران رئیس جمهور روزی 6 بار استعفا می دهد و نمی رود.
9) در گرجستان یک روز بعد از انقلاب رئیس جمهور تهدید می کند که از نیروهای نظامی استفاده خواهد کرد، در ایران از 48 ساعت قبل از اعتراض نیروهای نظامی به خیابان می آیند و تا 6 ماه همانجا می مانند.
10) در گرجستان کسانی که توانایی و قدرت گرفتن حکومت را دارند این کار را می کنند، اما در ایران این افراد یا جلسه دارند یا در حال سخنرانی هستند یا دارند حکومت می کنند و وقت ساقط کردن خودشان را ندارند.
نتیجه گیری غیر اخلاقی: در ایران اصلاحات هم تصادفی است چه برسد به انقلاب
http://www.nabavionline.com/sokhan.asp?sdate=13820901
آسیا در انتظار فتح قله افتخار توسط علی دائی
|
|
|
|
